Santiago en Valparaíso

13 februari 2016 - Santiago, Chili

Hola amigos,

Even tijd nodig gehad om te wennen aan het terug thuis zijn en na dus een lange radiostilte, hier het lang beloofde vervolg van ons Zuid-Amerika avontuur!

We vertrokken uit Pucón en na een korte nacht op de nachtbus, kwamen we ’s morgensvroeg aan in Santiago. Het eerste wat we deden was een ticket voor de bus naar Valparaíso kopen voor de volgende dag. We zouden Santiago normaal gezien overgeslagen hebben, maar omdat we er niet rechtstreeks naartoe konden reizen, hebben we er toch een dagje halt gehouden. Veel hebben we echter niet gezien van Santiago, maar daarover zo meteen meer.

We stonden dus nog ietwat verdwaasd op het busstation en hadden op dat moment niet veel zin om uit te zoeken of we al dan niet met de metro op ons verblijf konden geraken. We hadden een appartementje geboekt met rooftop zwembad. Een zalig vooruitzicht dus gauw een taxichauffeur aangesproken die ons vrolijk quince mil pesos aanrekende voor een ritje van vijf kilometer. Ik had even niet opgelet en Roel zei tegen me dat vijfduizend geen slechte prijs was dus wij zonder verder te onderhandelen ingestapt in de taxi. Maar toen werd mijn brein wakker en had ik door dat we geen ritje voor vijfduizend (cinco mil) hadden geregeld, maar eentje van vijftienduizend. Weliswaar het driedubbele van wat we dachten te moeten betalen en uiteraard veel te duur. Ik vroeg aan de chauffeur om onmiddellijk te stoppen en begon te onderhandelen over de prijs. De chauffeur had er echter geen oren naar en reed rustig verder. Tot grote frustratie van ons en als het aan mij had gelegen en we niet al onze bagage in de koffer hadden liggen, was ik bij een rood licht uit de auto gestapt. Gelukkig was Roel erbij om mij op mijn niet zo verstandige plan te wijzen en wanneer we dan na vijf minuten aankwamen op onze bestemming, heb ik nog eens in mijn beste Spaans goed mijn gedacht gezegd. Wat er eigenlijk op neer kwam dat ik niet meer kon zeggen dan: ‘jij bent niet lief’. Zeer intimiderend dus voor de taxichauffeur (ahum :-) We hebben wel voet bij stuk gehouden en hem niet meer dan zevenduizend pesos gegeven, wat bij hem dan wel ontaarde in een hele scheldtirade in het Spaans voor gevorderden :-). Bienvenidos a Santiago…

Gelukkig hadden we geregeld dat we vroeger konden inchecken en konden we na een deugddoend ontbijt, nog een paar uurtjes in bed kruipen. Met een nachtbus spaar je misschien wel tijd uit, maar de dag nadien zit er niet veel energie meer in. Na een goed dutje, hebben we ons verplaatst naar het zwembad op het dak van het appartementsgebouw. Zalig genieten onder het lekker warme stralende zonnetje met uitzicht op de skyline van Santiago en de Andes. Pas tegen de avond wanneer onze maag begon te knorren, zijn we even de stad ingetrokken. Maar meer dan de winkelstraat en de op die moment gesloten bekende vismarkt, hebben we niet gezien. In die buurt werden we trouwens vaak aangesproken om aandachtig te zijn voor onze spullen omdat er veel gestolen werd. Nog juist voor sluitingstijd een winkel gevonden om inkopen te doen en ’s avonds een heerlijk spaghettike gemaakt in ons appartementje met een grote twee liter fles wijn erbij.

De volgende dag vertrokken naar Valparaíso. Nu verstandig de metro genomen naar het busstation. Na een kleine twee uur kwamen we daar aan en na een korte rit in de collectivo en nog even een serieus klimmeke te voet, installeerden we ons in onze hostel.  Dit was trouwens één van de leukere hostels die we gehad hebben. Veel leuke graffiti op de muren, gezellige gemeenschappelijke ruimtes, een dakterras en één grote ontbijttafel waardoor je snel met veel andere reizigers aan de praat geraakte. Uiteraard het eerste wat we deden in Valparaíso was gaan lunchen. We hadden al gauw door dat voor de lunch, de driegangenmenu’s  van ongeveer €7 goede deals waren en hebben het dan ook niet gelaten om hier elke middag van te profiteren. Echt alles wat we daar hebben gegeten was super lekker.

Nadien zijn we wat gaan rondkuieren in de stad. We hadden op ons mapje verschillende uitzichtpunten aangeduid die volgens de Lonely Planet de moeite waren dus zijn we daar maar meteen mee begonnen om dat lijstje af te werken. Het werd al snel duidelijk dat graffiti echt overal aanwezig is, geen enkele straat, geen enkel hoekje, geen enkele muur,… is onbewerkt. Niet de graffiti die wij in België gewoon zijn, maar allemaal één voor één prachtige muurschilderingen en kunstwerken. De camera heeft daar weer goed zijn werk mogen doen!

Voor we op reis vertrokken en we iedereen vertelden dat we naar Zuid-Amerika zouden afzakken, kreeg ik vaak de opmerking: ‘Amai, gij als blondje, ge zult nogal moeten oppassen’. En eigenlijk viel dat goed mee zolang de Roel in mijn buurt was. Als hij even achterbleef voor bv. een foto te nemen, zeiden de mannen ineens allemaal goedendag, werden er blikken geworpen of kreeg ik wel eens een complimentje. Dat was dan voor mij het teken om mij om te draaien en te wachten tot de Roel weer bij was :-). Maar Valparaíso was de uitzondering op de regel. Hier kreeg ik ongegeneerd aandacht van de mannen die zich niets aantrokken van de aanwezigheid van de Roel. Ik werd daar nageroepen op de markt: ‘Hola rubia’, ze draaiden hun raampje van de auto open om goedendag te zeggen, claxonneerden, fluiten,… Allemaal vrij onschuldig en nog best leuk (voor mij dan toch ;-), maar één keer ging het er wel over wanneer een heel plein bouwvakkers de hele zoo begon na te bootsen als we passeerden. In Valparaiso werd ineens mijn hand toch wat vaker vastgehouden ;-)

Na ’s middags te lunchen op restaurant, maakten we ’s avonds steeds zelf iets klaar in de hostel. Één avond hebben we ons mispakt aan de grote flessen wijn en zijn we in een discussie beland zonder nu nog te weten waar het over ging, maar het besluit wel was dat ik beter in de politiek zou gaan of advocaat zou worden (als ge nu eenmaal altijd gelijk hebt… ;-) De volgende dag zijn we met een klein katerke verder onze uitzichtpuntenlijst gaan afwerken. Kilometers dat we daar afgewandeld hebben bergop, bergaf, trappen op en af, door kleine smalle straatjes en het ene uitzicht nog mooier dan het andere. Één keer wilden we een trap omhoog gaan maar werden we aangesproken door een local die ons zei dat het geen veilige plek was voor toeristen en dat we beter de lift naar boven namen. Dus wij braaf geluisterd en na een beetje zoeken de lift gevonden waarvoor je een klein bedrag moest betalen en je een stevige klim bespaarde. Wanneer we boven aankwamen en nog maar net de straat inwandelden, werden we terug door een andere local aangesproken. Dat we hier beter niet kwamen want het een slechte buurt was en hij stond erop dat we meteen terug met hem naar beneden gingen en hij wilde dan ook nog ééns persé ons lift ritje betalen. Wij dus niets gemerkt van die gevaarlijke buurt, maar enkel lieve mensen ontmoet.

Onze laatste dag hebben we nog wat in en rond de hostel rondgehangen en zijn we ’s avonds de nachtbus opgestapt naar Mendoza, Argentinië, met zoveel mooie herinneringen aan deze fantastische stad, Valparaíso. Maar het reisverhaal over onze laatste twee bestemmingen in Argentinië, Mendoza en Salta, volgt hopelijk iets sneller dan dit verhaal ;-)

Adiós Amigos,

Roel & Nele