Ushuaia

Hola amigos,

Na Uruguay verbleven we nog één kort nachtje in Buenos Aires om van daaruit door te vliegen naar Ushuaia, de meest zuidelijke stad op aarde. We landden tegen de middag en werden opgehaald door onze super vriendelijke gastvrouw, Karina. Via airbnb hadden we een appartementje bij haar geboekt. We waren nog maar net op de parking en de camera's en de jassen werden al boven gehaald! Tijdens het landen konden we al genieten van een prachtig zicht en nu stonden we vlakbij naar die mooie natuur van bergen met sneeuwtoppen zover het oog reikt te kijken. Weliswaar al bibberend van de kou want wat een temperatuurverschil met het warme Uruguay. Die ijzig koude wind vanuit Antarctica die vergeten we nooit meer!

De rit naar het appartement werd meteen een gratis rondleiding van Karina door Ushuaia. Niets was teveel voor haar en wanneer ze merkte dat we honger hadden, stopte ze aan de supermarkt waar ze dan nog eens geduldig op ons bleef wachten. Ik vind dat trouwens altijd leuk om in andere landen naar de supermarkt te gaan om te zien wat er allemaal hetzelfde of juist heel verschillend verkocht wordt. Hier bleek jammer genoeg het prijsverschil met België niet erg groot ;-)

Na enkele uurtjes in ons appartementje waar we onze winterkleding uit onze rugzak tevoorschijn haalde en de verwarming goed open draaiden tot aan Uruguayaanse temperaturen, namen we de bus naar het centrum van Ushuaia. Na wat rondwandelen in het stadje en langs de haven waar alle grote cruiseschepen voor Antarctica aan wal liggen, was het al gauw laat op de avond en keerden we met een lokaal sim kaartje rijker terug naar het appartement. We hadden ineens ook ons verblijf in Ushuaia nog met een overnachting extra in een hostel verlengd. Het bleek niet zo gemakkelijk om weg te geraken van 'het einde van de wereld'.

Dan was het tijd om de keuken eens uit te proberen met het koken van een lekkere spaghetti. En die aten we niet alleen want wanneer ik zag dat in de tuin een Frans koppeltje hun tent aan het opstellen waren, nodigden we ze uit om mee te eten. Het bleken echte avonturiers die grote delen van Zuid-Amerika al liftend en kamperend hadden rondgetrokken. Het werd dus een gezellige avond waarin er afwisselend in het Engels, Spaans en Frans met elkaar gepraat werd en waarbij wij voor het eerst maté dronken dat werd aangeboden door onze nieuwe franse vriendjes. Daar waren we ondertussen zo nieuwsgierig naar want we hadden de afgelopen weken niets anders gezien dan mensen die samen een matéke dronken. Viel toch wel wat tegen van smaak en ons zal je dus niet zoals alle andere Argentijnen en Uruguayanen zien rondlopen met een thermos en een kopje maté.

De dag nadien werden we door Karina uitgenodigd om mee een wandeling te maken naar Laguna Esmeralda. De eerste van de vele wandelingen die er nog op zouden volgen. Gelukkig was deze een gemakkelijke maar hele mooie wandeling van een paar uur. Goed voor ons om er wat in te komen en terwijl kregen we extra uitleg over de natuur van onze gratis privé gids. Bij het meer aangekomen werd er gepicknickt en hupla daar was de maté weer die door enkele Argentijnse dames, die ons vergezelde op de wandeling, werd aangeboden.

Na deze wandeling waren we opgewarmd en de volgende dag werden we door Karina afgezet in het Nationaal Park, Tierra del Fuego. We spraken met haar af dat ze ons terug zou oppikken aan de inkom van het park want één van de wandelingen die we wilden doen, eindigde daar. Bleek dat achteraf toch niet zo snugger van ons want we hoorden dat die wandeling omgekeerd veel gemakkelijk was en wij nu veel meer moesten klimmen. Bovendien wilden we eerst ook nog even wandelen naar Laguna Roca en de wandeling naar El Fin del Mundo. De naam zegt het zelf: het meest zuidelijke punt waar je kan staan. Ge had ons moeten zien gaan, we zijn als zotten door dat park gesjeesd :-) Na 20km stonden we netjes op tijd te wachten op de ophaalplaats met toch wel knikkende knieën en een poco cansado (lees: totaal uitgeput). Maar het was het allemaal waard, het was er ongelofelijk mooi.

Onze laatste dag in Ushuaia namen we eerst afscheid van Karina. Dat verliep heel hartelijk, alsof we elkaar al jaren kenden met veel dikke knuffels. Dat is toch altijd even wennen voor de normaal gezien meer afstandelijke Belgjes :-) In de vroege namiddag checkte we in, in onze hostel en besliste we om nog een wandeling te doen naar Glaciar Martial. Twee uur wandelen vanuit het centrum, DACHTEN wij... Bleek het echter bijna twee uur vanaf de voet van de gletsjer omhoog en de twee uur wandelen vanaf het centrum waren niet mee ingerekend. Na de 20km die we de vorige dag hadden gedaan, was deze wandeling loodzwaar en bereikten we al puffend en met rode kop de top. Stonden we daar ineens met onze voeten in de sneeuw en het uitzicht maakte ook veel goed! Alleen terug naar beneden wandelen zagen we niet meer zitten... We kregen gelukkig een lift en werden voor de deur van onze hostel afgezet. We zijn die mens eeuwig dankbaar :-) Uiteraard hadden we die avond reuze honger, dus gingen we voor de King Crab en een goed fleske Argentijnse wijn!

Na een kort nachtje vertrokken we richting Punta Arenas, Chili. Waar we na een vreselijke rit (korte schets: twee bullenbakken van chauffeurs, wagenziek en gsm gepikt bij grensovergang) aankwamen. De start van onze onvergetelijke reis door Patagonië!

Adiós Amigos

Nele & Roel