Florianópolis

Buenos días,

We zitten ondertussen al in Punta del Este, Uruguay. Een regenavondje dus het ideale moment om eens terug te blikken op Florianópolis waar we de kerstdagen hebben doorgebracht bij een Braziliaanse familie. We hadden niets op voorhand geboekt en het was moeilijk om nog een slaapplaats te vinden, dus hebben we een kijkje genomen op Airbnb. Hier echter ook weinig keuze meer. We kwamen terecht bij Albertina. Ze woont in het noorden van het eiland samen met haar kinderen. Niet de ideale ligging op het eiland. The place to be is eerder het zuiden en midden van het eiland, maar we lazen heel veel goede recencies over Albertina en hebben dan maar snel geboekt om Kerstmis toch maar niet op straat door te moeten brengen.

Na weer een lange busrit vanuit Iguaçu, die alleen maar langer werd omdat ik op de E-reader ben gaan zitten (resultaat: scherm kapot) en er dus geen leesmateriaal meer voor handen was, kwamen we aan in het huis van Albertina en werden we super hartelijk ontvangen. We stonden nog maar in de voordeur en werden door de dochter al uitgenodigd om die avond Kerstavond met hen en de familie door te brengen. We waren verbaasd wanneer we vroegen hoe laat het etentje zou starten want dit bleek pas rond 00u te zijn. Helemaal anders als bij ons de gewoonte is, alhoewel ik mij een Kerstavond in België herinner waar we ook pas na middernacht aan het hoofdgerecht zijn begonnen ;-) Hoe gastvrij we het ook van hen vonden, we hadden die dag door de lange busrit nog maar amper gegeten en besloten daarom in het nabije stadje al een pizza te gaan eten en zouden nadien nog aansluiten om eentje mee te drinken. Maar dit was buiten de wil van ons gastgezin, want bij terugkomst werd de caipirinha onder onze neus geschoven, zaten we in een living vol met tantes, nonkels, neven en nichten en konden we niet ontkomen aan het Kerstdiner. Eentje met alles erop en eraan, zelfs met een gevulde kalkoen. De neef van de familie verkleed als Kerstman bracht cadeautjes en wij kregen ook een cadeautje van Albertina. Het leek alsof we een deel van de familie waren en hierdoor hadden we toch nog een echt Kerstgevoel. Onvergetelijke avond, met super hartelijke mensen!

De volgende dag toch even moeten bekomen en zijn we de dag, na een lekker ontbijt, pas rond de middag gestart. We dachten rap nog eventjes een bezoek te brengen aan één van de nabij gelegen stranden in het midden van het eiland. Hiervoor moesten we twee bussen nemen en kwamen we al meteen te weten hoe slecht het openbaar vervoer en het verkeer in het algemeen geregeld zijn op Floripa. We hebben meer dan twee uur in de bus gezeten en bij aankomst was het stralende zonnetje, waarmee we vertrokken, verdwenen en had het plaatsgemaakt voor donkere regenwolken. Snel even Kerstmis gevierd met een cocktail aan het strand en een blits bezoek aan Barra da Lagoa. Een gezellig dorpje aan Lagoa da Conceição en duidelijk heel wat meer leven in de brouwerij dan in het uiterste noorden van het eiland. Jammer genoeg niet lang kunnen blijven omdat we wisten dat we nog een lange busrit voor de boeg hadden. En jawel welgeteld drie uur later stonden we aan de kookpotten in de keuken van Albertina ons spaghettike te koken.

We hadden nu wel even genoeg van al die bussen en we kozen ervoor om een dagje aan het zwembad door te brengen. Jaja, ons Albertina had een zalig zwembad aan haar huis. Dus lekker geluierd en we kwamen qua bewegen niet verder dan de straat oversteken om verder door te luieren op het strand. 's Avonds begon het echter toch terug te kriebelen en voor we het wisten zaten we op de bus naar Santo Antônio de Lisboa. Een pittoresk vissersdorpje waar je heerlijke vis kan eten terwijl je geniet van een mooie zonsondergang. Ondanks dit niet zo heel ver was van ons verblijf, hebben we maar liefst 4u op de bus gezeten zonder op onze bestemming te geraken. Hoe kan dat nu, zullen jullie je afvragen. Tja wij kunnen dat dus... we waren zonder kaart van het eiland vertrokken, maar wisten wel welke bussen we moesten nemen. De buslijnen bleken echter niet meer dezelfde te zijn en door miscommunicatie in ons beste Portugees, zaten we op de verkeerde bus en stapten we een tweede keer over op een verkeerde bus. Uiteindelijk kwamen we bijna drie uur later aan in het centrum van Florianópolis. Nadat de kioskman ons verbaasd aankeek omdat we vroegen waar we waren, konden we starten aan de terugweg. Heel de terugweg hebben we moeten lachen met onszelf over hoe stom we wel niet zijn geweest en hoe dom we bij die kioskman wel niet zijn overgekomen. Als we nog hadden gevraagd welk jaar het was, had hij waarschijnlijk helemaal gedacht dat we van een andere planeet kwamen en aan het reizen waren in de tijd. De avond hebben we afgesloten in een restaurantje 500 meter van ons verblijf. Helemaal anders uitgedraaid dus als gepland.

Ondertussen kwam nieuwjaar dichterbij en was het dus nodig om plannen te maken over waar we dit zouden vieren. Voor we op reis vertrokken, hadden we afgesproken om dit samen met Liesbeth en Tom te vieren in Buenos Aires. Een belgisch koppel dat een maand eerder op wereldreis is vertrokken. We hadden echter al vertraging opgelopen op ons oorspronkelijke reisschema waardoor het ons niet haalbaar leek om met nieuwjaar in Buenos Aires te zijn. We wilden nog naar Uruguay en het was voor ons een hele omweg om eerst naar Argentinië te gaan om dan terug te keren. Maar dit was buiten het toeristisch hoogseizoen in Uruguay en de slechte busverbinding in Florianópolis gerekend. In Uruguay was er niets betaalbaar meer te vinden voor te overnachten, maar zelfs als we iets hadden gevonden, zouden we er niet geraakt zijn omdat alle bussen ernaartoe volzet waren. Dus stonden we daar in het busstation met als enige optie blijven in Florianópolis of doorreizen naar Buenos Aires. Knoop doorgehakt en gekozen voor Buenos Aires, maar toch was het echt even balen als je planning in het honderd loopt en vooral omdat ik het geplande skypegesprek voor de nieuwjaarsbrief van Lise in het water zag vallen.

Eens de beslissing genomen dachten we toch nog maar het beste te maken van onze dag en verder de bus te nemen naar het zuiden van het eiland om daar een wandeling te maken naar een verlaten strand. Kwamen we daar aan, bleek de wandeling een echte hiketocht te zijn met glibberige rotsige paden over een berg. Daar stonden we dan op onze teensletsen... Toen zijn er toch enkele vloekwoorden aan te pas gekomen. Weer iets dat we op onze buik konden schrijven. Dan maar ons verdriet gaan verdrinken met een pintje op het strand en even een babbeltje gedaan met de Zweedse caféuitbater. Die wist ons te vertellen dat de wandeling zelfs met gepast schoeisel gevaarlijk was en hij raadde het dan ook af. Een pintje en de geruststelling van de Zweed later, zijn we met een iets opgeklaarder humeur terug huiswaarts gekeerd. Maar wel met een bang hartje want we zouden, doordat we toch naar Buenos Aires gingen, nog een nachtje langer moeten blijven en het was maar te hopen dat we nog konden bij boeken. Bleek helemaal geen probleem te zijn voor Alberina, onze Braziliaanse moeder. Bij terugkomst was zelfs onze was al gedaan!

Op onze laatste dag in Florianópolis wilden we niet eindigen met een minder gevoel ten opzichte van het eiland (verkeersdrukte waarbij we verschillende verkeersongevallen hebben gezien, slecht openbaar vervoer, al onze plannen die in het water vielen,...) Dus wij terug vol goede moed de bus op en een tweede poging ondernomen om naar Santo Antônio de Lisboa te gaan. En jawel, we zijn er geraakt. Dit keer zonder problemen en ontdekten we dat waar we vorige keer een verkeerde bus hadden genomen, we eigenlijk maar 500 meter van het dorpje verwijderd waren... We zijn er gezellig iets gaan eten en hebben er, naar mijn normen (die van de Roel zijn wat veeleisender ;-) een prachtige zonsondergang gezien.

Na deze leuke afsluiter konden we vertrekken naar Buenos Aires. 25u de bus op, maar het bleek acheraf de beste beslissing te zijn geweest. Het weerzien met Tom en Liesbeth en samen nieuwjaar vieren waren onvergetelijk! Bedankt hé :-) Maar hierover later meer...

Adiós Amigos,

Nele & Roel